Koen Burutati is de tuinkabouter die in december 2009 solliciteerde bij "de Houtstek", een particuliere tuin in Blijham. Wij, Ed en Thea, eigenaars van deze tuin, waren bijna in de verleiding gekomen op zijn sollicitatie in te gaan, maar gelukkig hebben we op tijd ingezien dat dit rampzalig zou zijn.
Zo af en toe krijgen we nieuwe berichten over Koen, via onze schoonzoon Pieter Roth, die Koen bij ons introduceerde.
Om de volgers van ons tuinblog www.dehoutstek.blogspot.com op de hoogte te houden van de correspondentie over Koen en eventuele nieuwe verwikkelingen, hebben wij dit nieuwe blog geopend.

maandag 16 april 2012

Nieuwe brief van Koen!




Na bijna twee jaar niets meer van Koen gehoord te hebben - wat eigenlijk wel een opluchting was, tenslotte is het een ongelofelijk irritant ventje - lag er gisteren ineens een brief van hem in de bus, op Eds verjaardag notabene!
Geadresseerd in een raadselachtig schrift, hadden we niet direct door dat het een brief van Koen Burutati was. Ed maakte hem open; weer dat vreemde schrift, maar gelukkig zat er een vertaling bij. En toen bleek hij aan mij gericht! Toen ik de eerste regels las, begreep ik meteen dat het een brief van Koen was. Er is er maar één die zó mateloos overdreven kan vleien en met complimenten strooien, deze keer zelfs met Latijnse kreten! Maar, zoals wel te verwachten was, zat het venijn in de staart, en ontpopte ook deze keer Koen zich weer als vilein geldwolfje - hij ondertekent zelfs met Poen Burutati. Of zou dat een Freudiaanse verschrijving zijn?

Aanleiding tot het schrijven van de brief, getiteld "De Russen komen!!!", was een mailwisseling die we gevoerd hebben met een dame uit Moskou. Zij schreef ons enkele weken geleden dat zij de tuin graag een keer zou bezoeken met twee collega´s, allen 'landscape-designers'. Zij bezoeken tuinen in Nederland, Duitsland en België om inspiratie op te doen.
Op één of andere manier heeft Koen hier lucht van gekregen, en gemeend hier een slaatje uit te kunnen slaan.
Overigens gaat het bezoek dit jaar niet door, i.v.m. de Floriade, die veel van de tijd van de dames in beslag zal nemen. Mogelijk komen ze volgend jaar (laat Koen het maar niet horen!)

Hier volgt de brief, ik geef hier alleen de vertaalde versie compleet weer. Eerst een stukje van de brief in kaboutertaal (compleet met puntmutsjes!):





Onder het exemplaar in kaboutertaal stonden deze regels:



(Indien u de nobele prachttaal der Tuinkabouters niet machtig bent - wat niet kán, bij iemand in uw positie! - dan kunt u de bijgeleverde vertaling door Bram van der Hout [dat kostte overigens 2250€ (exclusief btw), die ik helaas al heb moeten laten afschrijven van uw rekening] gebruiken om deze gewichtige en hoogst belangrijke tekst toch te kunnen lezen!)



Hier volgt de brief:


De Russen komen!!!

Hoogwelgeboren Weledelzeergeleerde Weledelgestrenge Vrouwe Thea ter Heegde tot Blijham – Van der Hout van ’s-Graavenhaaghe (oh ja, en beste meneer ed),

Allereerst natuurlijk zeer van harte gefeliciteerd met de achtenzestigste verjaardag van ed. Geen prestatie, terwijl hij tóch in de watten zal worden gelegd vandaag... Bovendien, denk eens aan uw voornaam. Dat betekent toch ‘Geschenk van God’? Wie krijgt er nou op elke verjaardag weer zo’n prachtgeschenk uit handen van het opperwezen? Juist, ed van der hout! Daarom concentreer ík mij vandaag nederig op U (candore notabilis albo), die in alles wat Zij doet uitblinkt, maar met name waar het de hoogverheven kunst van het Tuinieren betreft (waarin ikzelf ook gewoon de beste ben in mijn klasse, laten we dat voorop stellen). Wij bevinden ons saampjes dus knus op eenzame hortushoogte, is dat niet heerlijk gezellig? Lekker samen vanaf de welverdiende Hoogste Standplaats neerkijken op het mindere (maar best wel lieve) gewone volkje, da’s toch puur genieten? Mijn postuurtje even buiten beschouwing laten graag. En het moet gezegd: Aquila muscas non captat, waarmee ik maar wil zeggen: hebben wij wel tijd voor een verjaarspartijtje met hoedjes en vlaggetjes en (te)veel taart en slingers en (te)veel bezoek en dat soort beuzelarijen?

Zal ik U vergelijken met een zomerdag? Nou nee, want die zonnige zomerdag zou zich zó schromelijk schamen dat zij deze zomer wegblijft uit Uw verheven Landgoed de Houtstek (hic, sub signum perfectionis, ardeat vita!), en dan kan ik niet langer nederig in Uw schone smalle schaduwtje staan (en niet meer in de zon liggen uiteraard, liever lui dan moe hè;)! Natuurlijk kon toch al niemand in Uw mini-umbrae staan, want daarvoor werkt U te hardt. Ja, U ziet het goed, in Uw geval met deetee omdat het dan nóg meer een werkwoord is, U tuiniert immers sneller dan Uw schaduw die zich derhalve dus doodmoe achter haar Weergaloze Werper aansleept, ôh FlitsendVoorbeeld! Bovendien gaat Uw Schitterende Serene Slagschaduw meestal op in de beduidend meer ‘muscle-chunky’ duisterniskegel van de om zeer begrijpelijke redenen niet van Uw Zijde wijkende spierbundelhulpie ed, dus dan is de lol er wel af.

Vertel Alma Mater, vertel van de planten in Uw Tuin. Daar kwam voor de Blijhammers grote vreugde uit voort. Naar Blijham heen varen talloze helden, sinds Uw komst, ôh Grandioosheid van de Bohvenste Planck! De nieuwe Leus van Zeus (spreek je dat nou uit als Luis van Zuis of gewoon Leus van Zeus in de zin van rijmend op het woord keus [dus niet uitgesproken als kuis in de zin van rijmend op kruis!]?): ‘Ad Limina Houtstekarum’ (op bedevaart naar de drempels van de Houtstek) en ‘Ad maiorem Thea gloriam’ (ter meerdere eer en glorie van Thea) of wat dies meer zij (of zou het zei zijn?)! Het was namelijk Zeus die het wilde, dat kan niet anders. Of misschien toch niet, maar wat maakt dat uit? U herdefinieerde Persoonlijk de Biblia Naturae, een nieuwe Copernicaanse Wending, ditmaal voor het plantenrijk dat u verloste en knechtte tegelijk, in een geniaal plan: In den beginne schiep Thea de Tuin der Tuinen. De aarde in Blijham was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de geest van ed zweefde over de wateren. En een weekje later (want zóveel werk is dat nou ook weer niet, wees ‘es eerlijk) zag Thea alles wat Zij gemaakt had, en zie, het was zeer goed. Alzo werd voltooid de Hemelse Houtstek.

Okee, nou ff down to business, ja?

Wij, Oppertuinkabouter Koen Burutati (onderscheiden in de Orde der Tuinkabouters, klasse Betaalbare Überkitsch), hebben net op tijd vernomen dat er binnenkort een delegatie Russen naar Uw Landgoed komt! Net op tijd indeed, want dit is een gouden kans met een platina randje en een diamanten biesje (of een platina kans met een diamanten randje en een gouden biesje, of een diamanten kans met een… nou ja het lijkt me duidelijk hè?). Maar aangezien goud voor U Uw tuin in het Voorjaar is, platina voor U Uw platinablonde ed (is toch ook al bijna een platina huwelijk?) in alle jaargetijden en diamanten voor U Uw kroost zijn en Uzelf de draagster (draag-ster) van dit klatergoud bent waar het allemaal om draait, lopen we hier de kans toch een flinke bom duiten mis te lopen. Duiten, europieken, money, poen die deze dwerg graag gaat veiligstellen voor zijn eigen persoonlijke pre-pensioen! U bent zó rijk dat U dat best voor mij over kunt hebben.

Daartoe heb ik een zakelijk, pret-park-achtig plan uitgewerkt, waarvoor U zeker wel Uw goedkeuring zult willen verlenen. (Zo niet, dan plan B, wat betekent dat ik alles tóch uitvoer maar dan zónder uw [met kleine u dan] goedkeuring). Voorlopig liever goedschiks dan kwaadschiks natuurlijk. U kunt mij vandaag irgendwo vinden in Uw tuin, quaerite et invenietis! (Mattheus 7:7, dacht ik zo uit mijn hoofd maar pin mij er niet op vast). We kunnen als u mij gevonden hebt ff overleggen over hoe onbetamelijk hoog de entree voor die русские zal moeten zijn en even schriftelijk vastleggen dat 70% van het ingevorderde geld voor Koen Burutati is, de geniale bedenker van dit geniale geldplan. Om u te paaien heb ik een klein presentje voor U, dan hoeft U niet jaloers te zijn op feestvarken ‘hebberige ed’, die vandaag alle aandacht naar zich toe zal willen trekken en voortdurend om zich heen zal kijken of er niet toch nóg meer cadeautjes voor hem ter snelle uitpakking onder zijn snor gehouden zullen worden!

Okee dan, dit was het, of, in de laatste woorden van keizer Augustus: ‘Acta est fabula’.

Tot straks, ijs en weder dienende D.V.

Uw Poen Burutati


Niet te geloven toch? Wat een blaaskaak, die Koen!
En nog met dreigementen komen ook!
Natuurlijk gingen Ed en ik op zoek in de tuin, waar het mannetje zich verscholen had.
En ja hoor, daar stond hij, in de nieuwe kas, tussen de bakjes met zaaigoed.

Met een VVV cadeaubon! Als hij denkt me daarmee te kunnen omkopen, heeft hij zich toch echt vergist. En van zijn dreigementen trek ik me ook niets aan. Ha, hij heeft zichzelf mooi opgesloten, daar in de kas. Hij kan zelf onmogelijk de deur open krijgen, dus laat hem daar maar fijn een poosje staan!