citroën DS

Op onze oprit bij de schuur staat tijdelijk een oude citroën DS familiale, in eerdere berichten over Koen kwam hij al ter sprake. Hij is van onze zoon Bram en stond hier te wachten tot deze zijn rijbewijs heeft. Dat rijbewijs komt er maar niet van - Bram reist tot nog toe bij voorkeur per vliegtuig - en Bram kan sowieso in Brussel deze auto niet goed kwijt. Dit lange wachten doet zowel de citroën als ons geen deugd en daarom staat hij inmiddels te koop. Zowel Bram als Pieter gaat het aan het hart deze old lady te laten verdwijnen. Vandaar van Pieter het voorstel voor een andere bestemming:

"Misschien kun je de DS ombouwen tot grasmaaier!? Dan heb je er nog wat aan. Wel lastig maneouvreren op de smalle stukjes tuin, ik kan me voorstellen dat Thea haar bedenkingen heeft. Als jullie open tuin hebben kan de DS bij slecht weer ook gebruikt worden om koffie met kruidkoek in te serveren, erg comfortabel! Je kunt er natuurlijk ook een kippenhok van maken, met luxe zachte stoeltjes voor Franse kippetjes. De haan kan dan op het stuurwiel gaan zitten om overzicht over zijn harem te houden en de claxon indrukken als het fout dreigt te gaan. En tenslotte kan de wagen ook nog een prima woning worden voor de familie Burutati, het is immers een Ds Familiale."

Waarop Ed reageerde: "De tuin is misschien wel aan te passen.
Een overdekte grasmaaier op luchtvering lijkt me wel wat, maar mocht Koen het idee hebben naar "de Houtstek" te komen dan stuur ik de mollenvanger op hem af!" (Toen na de winter de sneeuw in onze tuin gesmolten was, bood het grasveld een dramatische aanblik, vandaar dat wij een mollenvanger hebben ingehuurd.)

Pieter antwoordde:

"Koen wil de Houtstektuin graag aanpassen! Hij wil er niet nu meer een pretpark van maken (teveel weerstand tegen dat toch zo lucratieve plan) maar een voetbalveld, omdat drie van zijn zoontjes per se lijnrechter willen worden. Ik heb al gezegd dat ze volgens mij weinig kans maken, want met één turf ooghoogte is het moeilijk overzicht houden... Wellicht gewoon weer een rare gril van die kabouterkids, ze zijn èrg modegevoelig. Papa Koen is niet bang voor mollenvangers, hij heeft er al twee koudgemaakt in eerdere tuinbetrekkingen, omdat de mollen hem daarvoor ruimschoots betaalden met verse aardbeien, gegiste druivenpulp en dropsleutels!
Ik geef de familie Burutati wel weer een grote puntzak Engelse drop, in ruil voor het uit de buurt blijven van Oost-Groningen.

Groeten van Pieter"



Pieter in de DS

Koen blijkt dus nog steeds actief te zijn in Den Bosch. Het is een lastig heerschap, ik ben blij dat hij ver uit de buurt zit, en hopelijk blijft! Misschien moet de politie er weer aan te pas komen, hoewel dat vorige keer weinig uithaalde. Volgens mij houdt Pieter ze stiekem een hand boven het hoofd....
Toch nog maar even gereageerd naar Pieter:

"Dat lijkt me heel verstandig, Pieter. Wat een moorddadig ventje, die Koen. Hij komt op mij steeds meer als crimineel over. Zou je de politie niet weer eens moeten inschakelen? Overigens, hoe kwamen die mollen aan dropsleutels? Bij druivenpulp en aardbeien kan ik me wat voorstellen, maar drop?

groeten van Thea"

en hoe het verder ging....

Toen wij op 7 december 2009 op ons blog het bericht over Koen plaatsten, kregen we leuke reacties. Veel mensen waren geïnteresseerd en vroegen om de correspondentie, waarna we deze toestuurden. Ook geruime tijd later bleek er nog belangstelling te zijn. Voor wie dit gemist heeft nu dus deze mogelijkheid om wat toen geschreven werd alsnog te lezen.
Maar het ging verder, enige tijd later, zo rond oud en nieuw - ik had Pieter inmiddels een aantal reacties op het verhaal doorgestuurd - hoorde ik van Pieter opnieuw iets over Koen en zijn gezin, die inmiddels een plekje hebben gevonden op het gemeenschappelijk groen terrein bij Pieters woning in Den Bosch:


Dag Ed en Thea.

Wat leuk, die reacties van de mensen! En dat terwijl het gewoon als geintje bedoelt was, wèl natuurlijk met als onderliggende gedachte vanuit het perspectief van een klein mannetje De Houtstek te prijzen... En Burutati's tweede brief diende uiteraard voornamelijk om niet daadwerkelijk zo'n tuintrolletje en alleen in woorden anti-molletje te moeten komen brengen naar de Tuin der Tuinen, voor een bijzonder onverdiende en daarom zéker tijdelijke plaats naast de kinderspeelweide.

Hij en zijn familie zijn hier overigens wat ondergesneeuwd (25 centimeter sneeuw is daarvoor voldoende), maar ze ontdooien wel weer als de lente komt, het zijn taaie rakkers moet je weten. De bulldog van een bewoner van voormalig klooster "De Meerwijck" heeft er overigens al wel een paar doodgebeten (Nico en Basje, de stoutste kaboutertweeling), die waren niet snel genoeg omdat ze teveel taai-taai, pepernoten en ander snoep uit de schoenen van de buurtkinderen hadden gestolen en vervolgens allemaal zelf in het geniep hadden opgegeten! De hond vond ze uiteindelijk blijkbaar toch niet te vreten en te taai, hij stikte zelfs bijna in de puntmuts van Basje, die een toevallige voorbijganger met gevaar voor eigen leven (bulldogs bijten beslist best hard) net op tijd uit de strot van de hond trok. De vuurwerkspeciaalzaak in de buurt is al twee keer 's nachts overvallen, waarbij op de bewakingscamera's alleen maar kleine rode kegeltjes onder in beeld verschenen, daarmee de winkeleigenaars en politie voor een raadsel plaatsend (maar níet degenen die bekend zijn met het Burutati-uitschotje!). Er is ook al een duo van de X-Files geweest, van die FBI-agenten met zonnebril, die zogenaamd "onopvallend" de zaak kwamen onderzoeken. Ze stelden zich wel netjes voor als Fox Molenaar en Diana Skullie (of iets soortgelijks), maar ik heb maar niks gezegd, en de mini-iglo-woninkjes niet aangewezen als woonplaats van de onmiskenbare dadertjes. Wel heb ik al het gestolen vuurwerk natgemaakt, een mini-Enschede zal mijn achtertuin niet worden! De Burutati's beweerden echter bij hoog en (voornamelijk) bij laag dat het vuurwerk van de kabouterpyromaantjes bedoeld was om mollen mee te gaan vermoorden (middels strijker(s) geëxplodeerde mol, dat ziet er onsmakelijk uit jôh!), en dat ze nog geld tegoed hadden van de eigenaars van de vuurwerkspeciaalzaak vanwege een dubbele mollenmoordzaak - met lawinepijlen toen, ècht waar - in hún tuin!

Afijn, genoeg te beleven met dat stelletje dus.

Groeten van Pieter

Hoe het begon.....

In december vorig jaar kregen wij een emailbericht van onze schoonzoon Pieter. Hierin stelde hij ons Koen Burutati voor (voor wie het nog niet gezien heeft, dit is een anagram van "tuinkabouter"). Koen wilde graag solliciteren naar een functie op "de Houtstek".
Hier volgt de correspondentie van toen, eerst met Pieter, later met Koen:


Ha Thea, hoe is het?

Wat leuk dat je woensdag alweer komt, gezellig. Je kruidkoek is alweer op, verbaast je dat? Een vriendje van me vroeg je de bijgaande brief te bezorgen en een goed woordje voor hem te doen. Nou moet ik zeggen dat hij zijn werk goed doet (hij wordt betaald van de servicekosten van het complex), maar het is wel een slijmballetje dat zich uiterst beroerd kleedt, wees gewaarschuwd! Ik denk persoonlijk ook dat hij teveel kletst voor zijn uiteindelijke ambities, maar nodig hem gerust uit voor een gesprek, dan kan hij zelf zijn sollicitatie (want dat is het) toelichten. Hij heeft zelf geen vervoer, dus ik heb al afgesproken hem dan maar bij ons volgende bezoek mee te nemen op de achterbank.


Veel liefs van Pieter


Koen Burutati
Orthen 205a (Gazon familie Roth)
5231 XR Den Bosch

Den Bosch, Slachtmaand (Nevelmaand zo u wilt) 2009

Betreft: Zeer open sollicitatie voor tuinkabouter 1ste klasse op landgoed de Houtstek.
Ik weet, u wil mij niet in uw Tuin: u vindt mij te kitscherig, te lelijk, geen porum. Te Zwitsers, te gemaakt, geen decorum. Te plastic, te fabriek, geen toegevoegde waarde voor uw prachtig vruchtbare aarde. Begrijpelijk, maar toch zeg ik u: de tuinkabouters erkennen maar één Eden, één Tuin die als de ultieme geldt, één zenith voor het ambacht: De Houtstek. Vandaar deze open sollicitatie, om ondanks hoongelag (“lukt je toch nooit, jôh!”) van collega’s van mijn gilde tóch mij aan te bieden voor een al dan niet vakante positie.
Uw landgoed is zéker groot genoeg om plaats te bieden aan meerdere “stille tuinwachters” zoals mijzelf, maar tot op heden hebt u volgens de officiële website van de tuinkaboutervakbond geen ambtgenoten in dienst, ongetwijfeld ondanks immense nationale en internationale tuinkabouter-lobbies, gezien het belang van de kwestie.
Hierbij bied ik nederig en volledig onbezoldigd mijn diensten aan, waarbij mijn zéér ruime ervaring als perk-suppoost dus vrijblijvend door uwe fortuinlijke Tuinlijkheid getest kunnen worden. Ik hoop dat u mij in elk geval een soort van tijdelijke stageplaats gunt, desnoods slechts als grasveld-grenswachter ter verdelging van onze gezamenlijke vijand: de mol, vervloekt blind tuinslopend pelsdier! Ik ben ervan overtuigd dat mijn diensten tot uw volledige tevredenheid zullen strekken, en zelfverzekerd genoeg om uiteindelijk een zelfs een betaald contract (16 kabouterkindmondjes ondanks gering gemiddeld postuur toch best veel veeleisend) voor onbepaalde duur als Eerste Tuinkabouter van De Houtstek in de wacht te kunnen slepen. U ziet wel dat ik mijn ambities wat dat betreft niet onder stoelen of tuinbanken steek. Maar weet uw internationaal vermaarde rozenperken en perfect uitgedachte maar toch natuurlijke borders onder mijn Tuinkabouter-supervisie ook bij uw reeds legendarische open-tuin (mèt kruidkoek, mmmohlala!) veilig bewaakt!
Wat betreft mijn CVGH (Curriculum Vitae Gnomus Hortus) wil ik net zo kort zijn als ik zèlf ben, zonder grootspraak dus: ik kom uit een oud tuinkaboutersgeslacht (betbetbetbetbetbetbetbetovergrootvader was reeds tuinkabouter voor Ahasveros III van Perzië!), en ik rondde mijn opleiding aan de Hogeschool voor Tuinkabouterkunde te Den Bosch cum laude af. Vervolgens deed ik 477 jaar ervaring op in diverse posities in 27 verschillende tuinen in Engeland (o.a. de tuin van Koning Willem III), Frankrijk (Versailles, Lodewijk XIV tot XVI), Paramaribo (de tuin van dictator Kabouterse, zelfs in December moordend mooi!), Hofwijk (Constantijn Huygens), Madurodam (voor die gelegenheid als Tuinreus!) en het balkon van voetballer Gaston Taument, om er maar een paar te noemen.
Maar aan deze zelfs voor Tuinkabouters indrukwekkende erelijst ontbreekt tot op heden “the icing on the kruidkoek”: de enige echte Blijhammer Houtstek, Tuin der Tuinen. Uw Tuin degradeert de Hangende Tuinen van Babylon tot dat wat hun naam al suggereert: slap afhangend groentemixje!
Ik verzoek u, geef mij een kans mijn kwaliteiten en tomeloze inzet te tonen en ik beloof u dat u er geen spijt van zult hebben, en dat een vruchtbare, bloeiende en langdurige samenwerking ons beider deel zal zijn. Vol verwachting klopt mijn hartje in afwachting van uw antwoord.

Prof. Dr. Mr. Ir. Koen Burutati

Beste Pieter,

je hebt me wel verrast met dit verzoek. Ik moet zeggen dat het in ieder geval getuigt van moed!
Bijgaand een brief voor de heer Burutati, met het verzoek aan jou of je deze aan hem wilt doorgeven.
Tot woensdag!

Thea

Geachte Heer Burutati,
Zojuist las ik uw uitgebreide sollicitatiebrief.
Alhoewel ik tot nog toe principieel geweigerd heb enige tuinkabouter in mijn paradijsje toe te laten, dit vanwege een hartgrondige afkeer van kitsch en een werkelijk onoverkomelijke afschuw van plastic kitsch, moet ik toegeven dat ik toch wel enigszins onder de indruk ben van uw verzoek.
Met name uw staat van dienst heeft mij verrast; het zijn toch niet de kleinste jongens onder de tuingroten, waar u uw diensten heeft verricht.
Wat ik mij natuurlijk wel afvraag, is de reden van uw veelvuldige wisseling van baan. Is dit omdat u ter plekke niet aan de verwachtingen voldeed, of mankeert het u aan standvastigheid? Gezien de stormen die hier in het noorden woeden, zou dat laatste niet pleiten voor een standplaats in Blijham.
Ook was ik even blij verrast met de gedachte dat u de mollen in onze tuin te lijf zou willen gaan, maar, afgezien de onwaarschijnlijkheid van een overwinning van uw kant met betrekking tot een dergelijke strijd, ben ik toch geneigd de voorkeur te geven aan molshopen boven kaboutermutsen.
Toch is er een reden waarom ik er toe neig uw sollicitatie in overweging te willen nemen; de zestien kaboutermondjes die gevoed moeten worden hebben mij in mijn moederhart geraakt.
Mocht Pieter één dezer dagen Groningen weer eens aandoen, dan zou ik het op prijs stellen als hij u een lift wil geven. Ik wil u niet bij voorbaat blij maken met een wellicht dode mus, maar misschien is er toch een mogelijkheid om tot een overeenkomst te komen. Een klein deel van ons perceel is momenteel in gebruik als speelruimte voor onze steeds groter wordende schare kleinkinderen; er is een kleine kans dat ik daar een voor u geschikte, niet al te opvallende, plek kan vinden. Neem vooral uw vrouw en kinderschaar mee, mogelijk is er tevens op ons terrein een woning voor u en de uwen te realiseren. Al eerder heb ik van klei enige welgeslaagde, duurzame paddenstoelen gefabriceerd, ik wil in overweging nemen voor u uit dit materiaal een onderkomen te creëren.
In afwachting van uw eventuele komst verblijf ik,
Hoogachtend,
Thea van der Hout

Hallo Thea!

Ik heb die kleine tuintrol je brief gegeven (na hem zelf ook even te hebben gelezen natuurlijk). Weet waar je aan begint, zou ik zeggen. Met name je hartverwarmende bijna-toezegging die hele santekraam aan koboldkindertjes op het terrein te laten wonen doet mij het ergste vrezen... Ik ken ze, en al probeert papa Burutati (hij is van Molukse afkomst, vandaar die exotische naam) heel dapper ze in het gareel te houden en ze te laten helpen met het vangen van mollen, het risico op onherstelbare schade (met name aan de auto, ze gooien suikerklontjes in de tank!) is groter dan je denkt. Maar zet ze op een rijtje, dan smelt je hart wel, de grootste is al 35 centimeter (zonder muts!), de kleinste net aan 14 centimeter. Kleinste maat prematuurluiertjes worden door ma Burutati per zeecontainer besteld...


Tot morgen, liefs van Pieter

Den Bosch, de eerste dag van Kerstmaand 2009

Geachte mevrouw Van der Houtstek!
Hartelijk dank voor uw snelle reactie op mijn sollicitatiebrief. Wij nemen als gezinnetje uw uitnodiging bij u te komen wonen natuurlijk graag met onze 36 kabouterhandjes aan! Onze koffers zijn al bijna gepakt dus u kunt ons vannacht om een uur of drie op het station van Groningen verwachten, waarbij wij erop rekenen dat uw man Ed met de DS klaarstaat om als chauffeur ons en onze bagage (75 koffers) naar de Houtstek te vervoeren. U gelieve tegen die tijd een grote pan aardbeien-bosbessoep met croûtons en schorseneren op het vuur te hebben klaarstaan en de voorbereidingen te hebben getroffen uw naam als Kruidkoekkoningin per direct eer aan te doen in de vorm van een Kabouterkindjeskruidkoekhapfeest. Ook de wasmachine en droger moeten per direct tot onze beschikking staan, twee zeecontainers prematuurluiertjes worden morgen op uw terrein geplaatst, waarvoor u overigens nog wel even zèlf de precariorechten zult moeten betalen (kaboutervaluta worden alleen in Transsylvanië nog hier en daar geaccepteerd).
Zijn onze Paddestoelwoningen al klaar? Zo niet, dan volstaan voorlopig de caravan [daar moet dan wel vóór 4 december een keuken, een bubbelbad, een televisie en supersnelle internetverbinding in ingebouwd worden, we begrijpen ook daarvoor op Ed te kunnen rekenen] voor mijn vrouwtje en ikzelf en de keet voor onze kindertjes. In de keet moeten dus wel 16 kleine bedstedes op maat worden gemaakt, waarvoor de specificaties en bouwtekeningen zo snel mogelijk aan Ed gezonden zullen worden, zodat hij ook daarmee op tijd kan beginnen. Oh ja, ook in de keet aub een plasma-tv, DVD-speller, Super KabouterMario III en supersnelle draadloze internetaansluiting. 16 kinderfietsjes en voldoende playmobil zijn al op uw kosten besteld.
Misschien wilt u er ook voor zorgen dat er 12 kopiëen van de huis- en autosleutels worden gemaakt (de kleinsten hebben ze nog niet nodig, dus dat valt alles mee) en een stuk of 5 kopieën van de bankpasjes mèt pincodes. Creditcards voor mijzelf, mijn vrouw en de 6 oudste kinderen kunnen dan in de loop van de week op uw naam worden aangevraagd. Onze kabouteraccountant heeft al voor ons uitgerekend dat we met 2/3 van het salaris van uw man redelijk rond moeten komen, dus dan blijft er nog lekker veel over voor uzelf.
Rest mij nog u enige instructies voor het Sinterklaasfeest te geven: onze zestien kindjes zijn gewend elk 12 kadootjes te krijgen, waarbij bij minstens de helft een kwalitatief hoogstaand stukje poëzie moet zijn toegevoegd. Met oud- en nieuw moet er ook erg veel siervuurwerk en champagne in huis zijn. Vuurpijlen met van die kleine parachuutjes zijn een must, dan kunnen we de kinderen de lucht inschieten en komen ze veilig aan die parachuutjes weer beneden.
Tot vannacht, ik reken op uw volledige medewerking.
Koen Burutati, Directeur en Uitbater van toekomstig Pretpark De Houtstek

6 december 2009
Hoi Pieter,

ik ben eindelijk toegekomen aan het lezen van de brief van onze Koen. Wat een onbeschaamd heerschap! Ik moet je zeggen dat ik blij ben dat ik zijn brief niet eerder gelezen heb en dus niet in de verleiding gekomen ben hem omwille van zijn vrouw en kinders toch maar van het station op te halen. Ik heb een brief voor hem bijgevoegd, wil je die doorsturen? Heb jij intussen nog iets van hem vernomen?

groetjes,
Thea

Beste Koen,
Door een samenloop van omstandigheden ben ik pas vandaag toegekomen aan het lezen van je brief.
Gezien de vrijmoedige toon hiervan heb ik mezelf gepermitteerd je te tutoyeren; wat een onbescheiden epistel! Directeur en uitbater van De Houtstek, een pretpark nog wel liefst!
Ik moet zeggen dat ik bijzonder blij ben met deze samenloop van omstandigheden; hierdoor is het mij bespaard gebleven te overwegen jou en je santenkraam van het station in Groningen op te halen. Het is inmiddels ook wel duidelijk waardoor er zo vaak van baan gewisseld is, of berusten die indrukwekkende werkkringen ook allemaal op grootspraak?
Het is me weer eens duidelijk geworden dat ik toch wel eens te veel te goeder trouw ben, en me niet altijd door mijn hart moet laten leiden, helaas, moet ik er wel aan toevoegen. Wat in ieder geval zeker is: onder geen enkele voorwaarde komen er in de toekomst kabouters op “de Houtstek”.
Ik weet natuurlijk niet hoe het na dinsdagnacht allemaal verder verlopen is, mogelijk heb je toch ergens in het uitgestrekte Oost-Groningen een optrekje gevonden.
Zo niet, dan raad ik je aan maar eens goed om je heen te kijken in de buurt van Drieborg of één van die andere Groningse afgelegen dorpjes. Daar is vast wel iets te vinden wat je door hard werken, eventueel met hulp van je oudste kinderen zelf kunt opknappen. Een moestuintje aanleggen moet ook wel lukken, zodat jullie jezelf in de toekomst kunnen bedruipen.
Koen, het ga je goed, ik hoop dat je met vlijt en ijver je een plekje weet te veroveren. Niets gaat vanzelf, laat dat duidelijk zijn!
Thea van der Hout